De jaren daarop volgde en was ik veelal op de tennisbaan maar ook in de turnzaal te vinden.
Mijn ouders waren fanatiek sporters en terwijl zij op de tennisbaan een paar uur aan het sporten waren, liep ik naar het veld waar op dat moment handbal training werd gegeven en zei ik" ik mag van moeder misschien op handballen, mag ik een proefles meedoen?". Na dat uur deed ik hetzelfde bij het korfballen of bij de hockey. Kortom ik was een enorme bezige sportieve bij.
Een aantal jaren later werd het tennissen echt mijn sport. Daar was ik heel veel uren per week mee zoet. Ik kan me weinig herinneren dat ik toen vaak spierpijn heb gehad. Ik trainde hard hoor, vergis je niet, 3 uur per dag tennis, aantal keren per week conditietraining, competitie, toernooien. Spierpijn kwam niet in mijn woordenlijst voor!
Dat is nu veranderd! Heb de sportschool inmiddels een aantal keren bezocht en ik heb spierpijn op plaatsen waarvan ik nog eens niet wist dat daar spieren zitten. Bij het opstaan, bij het trappen lopen, bij het liggen, bij het zitten en ook het niezen is niet erg spierpijnproof.... maar ik vind het heerlijk!!!
Weer het gevoel hebben dat je überhaupt nog spieren hebt, dat je bezig bent met je gezondheid en met je lichaam. Het werkt eigenlijk best verslavend want dat heerlijke gevoel wat ik krijg als ik kapot ga op de loopband of alles voel schudden tijdens het zumba, geeft mij dat ontspannen gevoel wat ik als kind zijnde kreeg als ik weer even mee mocht doen met een handbal training omdat ik heel misschien van mijn moeder op handbal mocht!
Ik daag jullie uit om jullie eigen verhaal te delen met me. Hoe herkenbaar is dit verhaal? Spierpijn, wat vindt jij er van?
Met warme groet,
De gelukkige afvaller!
Ik heb in het verleden op redelijk niveau gevoetbald, waarbij er 2, vaak 3 x in de week werd getraind en er vaak zondagen waren dat ik na een wedstrijd met de dames 1, in voetbalkleding naar een andere voetbalclub werd gereden om ook nog even een wedstrijdje bij de dames 2 mee te voetballen. Daarbij ging ik dan met fulltime baan ook nog 3-4 x in de week naar de sportschool om te trainen. Voetballen vond ik fantastisch, maar elke keer wanneer ik moest trainen of naar de sportschool ging deed ik dat met grote tegenzin. Na het trainen, vol endorfines vond ik het toch heerlijk.
BeantwoordenVerwijderenDe kinderen kwamen, de fulltime baan bleef en het sporten verdween langzaam uit mijn leven.
In het kader van een beetje extra beweging kan geen kwaad ben ik gisteren gestart met wandelen. Dat klinkt vrij eenvoudig, maar na 2 jaar ziek zijn, waarvan ik 9 maanden in bed heb gelegen is zowel mijn spiermassa, alsook mijn conditie om het maar plat te zeggen "zwaar klote". Het enige wat wel in massa toenam was mijn vetmassa en dat is voor een vrouw, maar ook voor een man niet de extra massa waar je op zit te wachten.
De sportschool heb ik geprobeerd, ik vond een leuke sportvorm: Tacoyo, maar helaas met mijn lange werkdagen lukte het niet om deze lessen in mijn weekrooster ingepland te krijgen.
Eergisteren tijdens een slapeloze nacht kreeg ik het op mijn heupen en de knop ging om. No excuses, maar elke avond wandelen. Je moet ergens beginnen.....
Gisteren, na een lange dag werken trok ik om 10 uur 's avonds mijn gympen aan en ging ik met luister boek in stevige wandelpas mijn 1e blokje om. Dag doel 3000 stappen ruimschoots gehaald, ik liep er 3600. Ik vond het heerlijk, het lopen in de frisse buitenlucht deed me goed, maar mijn reumatische lijf leek toch ook wat tegen te sputteren, want ik herken het verhaal van spierpijn op plaatsen waarvan ik als assistente orthopedie weet dat daar spieren horen te zitten, maar ik wist niet dat ze van 20 minuten inspanning zo hard kunnen protesteren. Daarbij ben ik blij dat het 's avonds donker is en dat er weinig mensen op straat zijn want er ontsnappen geluiden uit mijn mond waar 'hijgend hert' jaloers op is.
Vandaag liep ik ietwat ongemakkelijk door de gangen op mijn werk, waarbij menig patiënt zich waarschijnlijk heeft afgevraagd wie er nu beroerder aan toe was, de assistente orthopedie of de patiënt zelf.
Dus wat deed ik vandaag, om 10 uur na wederom een lange dag werken, gevolgd door bijscholing en werkoverleg, ik trok opnieuw mijn gymschoenen aan en liep mijn rondje en nog een klein stukje extra. Dagdoel 3500 stappen, het waren er vandaag 4300 dus missie geslaagd.
Ik loop te manken, te hijgen, het zal er hoogstwaarschijnlijk niet uit zien, maar tegelijkertijd geniet ik van de rust, het buiten zijn, het weer in beweging zijn, de maan, de sterren en ondanks de spierpijn geeft het ook mij een positieve kick dat ik op een gezonde manier met mijn lichaam en conditie bezig ben.
Morgen:dagdoel 4000 stappen, ik ga er weer voor!
Ik ben letterlijk en figuurlijk in beweging :D