Als jong meisje zijnde was ik iedere dag te vinden op de tennisbaan. Door heel het land speelde ik toernooien. Draaide mee met de jeugdtop van Nederland in die tijd dus trainde ik een aantal uren per dag, had conditietraining, speelde competitie en toernooien. Kortom, mijn sociaal leven was op de tennisbaan en met iedereen die daar aan verbonden was. Ik was in die tijd fanatiek en ging niet naar feestjes en toen ik iets ouder was, ging ik sporadisch op stap. Het was een kwestie van plannen wat huiswerk betreft en daardoor heb ik de woordjes van de vreemde talen vooral geleerd na de training als ik in bad lag.
Nou weet ik natuurlijk dat de tijd van toen niet meer te vergelijken is met de tijd van nu. Veel meer andere prikkels en dan heb ik het nog niet over het feit dat er echt iedere dag wel een aantal nieuwe Vlogs op youtube staan die je ZEKER NIET mag missen. Het is natuurlijk ook erg belangrijk om te zien hoe dat zo'n bekende Vlogger bezig is met een spelletje op de computer en daar commentaar bij geeft. Of hoe dat die vloggers met een klein motortje door een bouwmarkt gaan crossen om mensen een hartverzakking te bezorgen. Dan vinden ze het nog gek dat er politie bij gehaald gaat worden. Het moet niet gekker worden. Pranken heet dat geloof ik ....Die Vlogs worden bekeken en vervolgens komen ze erachter dat ze qua tijd in de knel komen met niet het huiswerk en gaan stressen want tja, na 20.00 uur is het echt niet meer mogelijk om nog enigszins wat aan school te doen. Dit omdat er dan weer andere programma's op TV zijn die gezien moeten worden.
Misschien schets ik het hier iets erger dan dat het in werkelijkheid is want mijn dochters zijn ook bezig met hun sport. 1 van de 2 zelfs iedere dag. Het huiswerk wordt wel gemaakt hier alleen het tempo is veranderd met hoe ik het vroeger deed.
Het is een stukje accepteren dat de dingen anders zijn nu maar toch wil je je kinderen begeleiden en opvoeden en het liefst wil je ze wat discipline bij brengen wat jij , in dit geval ik, vroeger prettig vond.
Herkennen jullie dit ook?
Het is natuurlijk ook een kwestie van loslaten. Zowel van je kinderen loslaten maar ook het beeld van vroeger. Het niet blijven hangen in het oude maar juist vooruit kijken en het leven creëren waarvan je denkt dat je daar gelukkig van zal worden.
Schets je ideale plaatje en schrijf de wegen die je wilt bewandelen maar op papier. Oh nee, sorry... zet ze maar in je telefoon. Je gaat zien dat je je doelen gaat behalen. Soms op eigen kracht en soms met wat hulp van derden maar halen doe je het, dat is zeker!
Blijf je mooie jij, dan krijgen ook jou kinderen het allerbeste mee wat je ze kan geven!
De gelukkige afvaller!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten